Ախուրյանի զինվորական պանթեոնում խորհրդավոր լռություն է, ոչինչ չի խաթարում այստեղ ՝մայրենի հողում հանգչող Հերոսների հանգիստը, մեղմ հովն է մոր նման փարվում քաջերի շիրմաքարերին ու շշնջում լեգենդ դարձաձ հրաշապատումներ Արցախյան գոյամարտից մինչև Արցախյան 44 օրյա պատերազմ… Հերոսի մահով ընկած զորամասի հրամանատարի տեղակալ,մայոր Միքայել Աթոյանի առաջին տարելիցն է, և նրա հիշատակը խնկարկելու համար այստեղ են ընտանիքի անդամները, բոլոր հարազատները, զինակից ընկերները, համագյուղացիները, դպրոցի ուսուցիչները :Ցավ ու կարոտ կա ներկաների հոգում,կա նաև անմեկին հպարտություն, որ Միքայել Աթոյանը իր մարդ տեսակով,իր գազափարներով ու հավատամքով առանձնանում էր շատ շատերից, առանձնանում էր ընտանիքի ու հայրենիքի հանդեպ պաշտամունքի վերածված անմեկին սիրով: 44 օրյա պատերազմում էլ առանձնացավ իր նվիրումի մեջ առանձնացավ իր արժանիքներով, հոգու բարությամբ, ու հոգու լույսը մարդկանց բաշխելու պատրաստակամությամբ: Դժվար է տեսնել,թե ինչպես է լռելայն մորմոքվում մայրը՝Տիրուհի Մանուկյանը: Առավել դժվար է տեսնել որդու շիրմաքարի մոտ մի բուռ դարձած հորը՝ Սարգիս Աթոյանին և անհնար ու ծանր է նայել տղամարդու ժլատ արցունքներին: Ախուրյանի հոգևոր հովիվ Տեր Կորյուն քահանա Մաթևոսյանը կատարեց տարելիցի հիշատակության ծես, մխիթարելով Միքայել Աթոյանի հարազատներին, բոլոր ներկաներին:Ապա միաձայն աղոթք է բարձրանում առ Աստված՝ նահատակված հերոսների հոգու հանգստյան համար: Հրամանատարի կինը՝ Ասյա Աթոյանը դժվարությամբ կուլ տալով արցունքները պատմում է հերոս ամուսնու մասին. …Անասելի դժվար է հաշտվել այն մտքի հետ, որ Միքայելը զոհվել է: Նրա մասին անցյալով խոսել չի լինում, նա կա,ապրում է մեր սրտերում: Ծնողասեր զավակի,ընտանիքասեր ամուսնու, սիրող հոր, լավ եղբոր էությունը միշտ ուղեկից է մեզ: Անսահման բարի ու հոգատար,նրբանկատ ու անսահման ազնիվ: Մենք այնքան նվիրական երազանքներ ունեինք մեր զավակների հետ կապված, այնքան հույսեր: Մնացին անավարտ մեր բազում ծրագրերը, չարաբաստիկ պատերազմըմեզանից խլեց ամենաթանկը… Մայոր Միքայել Աթոյանի մարտական ընկերները հերոսի որդուն՝ 6-ամյա Վիլյամին հանձնեցին ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանի կողմից Հայրենիքի Ծառայության համար երկրորդաստիճանի մեդալը: Մեդալը այսուհետ տեղ կգտնի Աթոյանների տանը ՝Միքայել Աթոյանի մասին պատմող բազմաթիվ պարգևների կողքին: Միանգամից մեծացած երկվորյակ դստրիկների տխուր հայացքները, 6-ամյա Վիլյամիկը՝ խոհուն ու հասկացող հայացքով՝պարտադրում են ատել պատերազմը,այն հրահրողներին Վիլյամիկը լուրջ ու հասկացող կանգնել էր ձեռքին հոր պարգևը ու տխուր շուրջն էր նայում:Նայում էր Ճակատագրի մի հարվածով իրեն բաժին հասած պարգևին և Նրա ձեռքից ամուր ամուր բռնել էր Խաչիկ հորեղբայրը,որ լուռ երդվել էր ապավեն լինելեղբոր ընտանիքին