Օգտատեր Գևորգ Ստեփանյանը Ֆեյսբուքյան իր էջում գրառում է կատարել.
Համախմբվում ենք, թե՞…
Դժվար ժամանակներ ենք ապրում։
Պատերազմից շուրջ 5 ամիս անց պետական դավաճանը շարունակում է պաշտոնավարել, իսկ զուգահեռաբար թշնամի երկրի ղեկավարն առիթը բաց չի թողնում ծաղրելու Հայաստանին և հայ ժողովրդին։
Առավել քան օրինաչափ է…
Կապիտուլացիոն ակտի ստորագրումից հետո Հայաստանի ողջ քաղաքական դաշտը պահանջեց կապիտուլյանտի հրաժարականը, սակայն մինչ այսօր շարունակվում են ներքաղաքական տարաձայնությունները հետագա քաղաքական գործընթացների շուրջ։
Զուգահեռաբար, թուրքական շահերի սպասարկուն շարունակում է Հայաստանը մաս-մաս վաճառել թուրքին, հարյուրավոր ռազմագերիներ շարունակում են պահվել Բաքվի բանտերում, իսկ հասարակությունը վերջնականապես բարոյալքվում է՝ կորցնելով ապագայի հանդեպ հավատը։
Պետականության կորստից «5 պակաս» դեռևս դե ֆակտո ձևավորված չէ «կոնսենսուս-1» օրակարգը և քանի դեռ նեղ անձնականը գերադասում ենք պետական շահից, Հայաստանի անկումը շարունակվելու է։
Հ.Գ. Պատմությունը կրկնվում է…
Երբ նեղ անձնականը գերադասում են պետական շահից
